"E Jamu" - Jampi kangen tahun 70-an

e jamu jamune
badan sehat awak kuwat yen diombe

mbakyu mbakyu sampyan niki kula tumbasi
mangga mangga sing pahit napa sing legi
legi wae tambah eseme bakule

ja sembrana mas dadi gawe
bisa beda mas wekasane - interlude

e jamu jamune
cabe puyang awak mriang bisa ilang

mbakyu mbakyu tambah malih cabene puyang
mangga mangga janji ora ndadak nganyang
nganyang wae wong kene nyandhing bakule

aja ngono mas ra prayoga
ora jodho mas dadi lara - interlude

e jamu jamune
jamu kates awak etes sa'lawase

mbakyu mbakyu tambah malih jamune kates
jamu kates wong urip wajib sing bares
bares wae wong ngesir karo bakule

aja ngono mas rak ndrawasi
yen mangkono mas didukani - interlude

e jamu jamune
beras kencur awak kojur dadi mujur

mbakyu mbakyu tambah malih berase kencur
mangga-mangga manise kaya woh anggur
yen kanggoku sing manis dhewe sliramu

apa tenan mas ngendikamu
yen guyonan mas aja seru-seru

Saben mirengake langgam "E jamu" dening Ibu H. Waljinah iki aku mesthi kelingan tahun 70-an. Ing wektu iku televisi sing ana mung TVRI. Seminggu sepisan ana giaran kethoprak Mataram lumantar TVRI Ngayogyakarta. Sadurunge kethoprak wiwit ana pariwara produk jamu beras kencur cap "Orang Tua" kanthi videoklip tembang langgam kasebut. Wektu iku Ibu H. Waljinah isih katon mudha, kewes, ayu lan merakati, maragaake bakul jamu ing pinggir sawah. Banjur ana pawongan tani sing mundhut jamu kanggo tamba sayah sabubare nyambut gawe garap tani. Sinambi nunggu diracikake, pawongan iku kipas-kipas nganggo capinge lan nggodhani si bakul jamu. Romantis banget, romantis tahun 70-an!

Wah jan, aku dadi kangen ngomah! Omahku ing padesan kepener cedhak sawah. Ing tahun 70-an aku isih sekolah TK lan SD. Isih krasa sumilire angin ing sawah pinggir desa. Manuk deruk padha manggung ing wit-witan. Suwara montor mabur keprungu lagi latihan ing awang-awang. Nyawang sawah ing ereng-erenging bukit Menoreh gumelar tekan ing pinggir desaku karo jagongan ngrungokake bapak, pakdhe lan simbah padha ngrembug anggone olah tetanen, ndadekake ati tentrem. Kala-kala ana sedulur sing liwat menyang sawahe utawa mulih seka ngarit. Aruh-aruh rukun ngatonake banget rumaketing paseduluran ing antarane wong padesan. Kahanan dadi luwih gumyah rikala tekan titi wancine panen. Wis, pokoke langgam "E jamu" iku kaya-kaya muter maneh gegambaran desa lan sesawahan!

Para sutresna, gandheng ana kadang sing ngersaake tembang Jawa Ibu H. Waljinah lan kapeneran aku duwe link-e, mula iki dak aturake sawetara. Tembang langgam "E Jamu" iku ana ing antarane koleksi iku. Muga-muga bisa kanggo tamba kangen lan sayah! [skd]

01. Yen Ing Tawang.mp3
02. Jenang Gulo.mp3
03. Caping Gunung.mp3
04. Walang Kekek.mp3
05. Ojo Lamis.mp3
06. Ali-ali.mp3
07. Lelo Ledung.mp3
08. Gambang Suling.mp3
09. Ngalamuning Ati.mp3
10. Lorobronto.mp3
11. Pamitan.mp3
12. E Jamune.mp3
13. Luntur.mp3
14. Andheng-andheng.mp3
15. Resepsi.mp3

Laler wilis - laler ijo

Fly, originally uploaded by BornJavanese.

Mumpung lagi kumat anggonku seneng photography, ora ana alane aku mosting salah sawijining gambar sing wis dak upload ana ing flickr.com. Gambar laler ijo!

Hehehe... lha mbuh, kok ya saben-saben hunting obyek sing arep dak foto mesthi ati iki katarik marang kewan siji iku: laler! Kewan sing umumme njenesi, ngrubung panggonan-panggonan suker, bathang, utawa buwangan. Tempat sampah mesthi akeh laler. Nanging sing kajepret ing ndhuwur iku laler sing lagi menclok ing manggar wit jambe. Mbuh lagi ngapa si laler iku. Mbokmenawa lagi ngalamun...

Bangsane laler, apa maneh laler wilis, kadakwa dadi kewan sing nyebar memala. Mula yen bisa kewan iku disingkiri, digusah utawa kabrastha kareben ora mbilaheni.

Gusti Mahasae kok ya nitahake kewan-kewan kaya ngono ta ya... Nanging yen kewan iku kacipta, mesthine Gusti kagungan kersa tumrap dheweke! Kabeh titah kang cinipta, mesthi kacipta apik wiwit mula-bukane. Mung wae awake dhewe ora gampang nyandhak, apa kersane Gusti lumantar kewan-kewan iku!

Jujur, aku seneng nyawang laler yen wis dadi foto kaya ndhuwur iku. Donya iki dadi katon maneka warna. Kewan sing biasane njijiki katon endah sinawang. Ora ana liya kajaba tuwuh puji syukur marang Gusti dene aku kepareng nyipati salah sijining "kasunyatan" iku. Luwih-luwih kasunyatan menawa aku cinipta dadi manungsa, sing jarene luwih luhur tinimbang kabeh kewan, klebu laler.

Dadi pitakonan, yen ngono apa sing gawe awakku - manungsa - iki katon endah? Dak kira jawabane butuh panglimbang sing jero. Sing cetha, manungsa mesthi luwih endah tinimbang laler! [skd]

Wallpaper laler: ing kene.

Ukuran

Satuan ukuran dawa iku meter, yen jembar iku meter persegi, dene isi iku meter kubik. Awake dhewe uga wus ngerti yen satuan ukuran bobot iku gram, lan sapiturute. Kabeh sing awujud barang wadhag wus nduweni alat kanggo mangerteni ajine miturut wujud lan dimensi-ne. Mbok menawa ora pati angel mangerteni ajining barang miturut ukuran jumlah (kuantitatif). Dhasare ya wis ana mupakat internasional mungguhing bab-bab sing kaya mangkono, kari ngecakake.

Nanging dadi rada angel rikala awake dhewe kudu mbiji ajining samubarang sing dudu wadhag, ateges ora bisa diwaca ngono wae miturut ukuran kuantitatif. Umpamane ngukur ayune kenya utawa baguse pria. Mbokmenawa isih gampang yen sing dikarepake ayu utawa bagus iku tumuju marang rupa utawa paesan sing kasandhang. Lha yen ayu utawa bagus iku luwih katujokake ing solah bawane apa maneh marang atine, kepriye anggone ngukur? Urusane dadi saya njlimet rikala sing diadhepi iku prakara-prakara kapribaden, moral-etika (becik-ala, bener-kleru), lan agama utawa religiositas.

Iku kabeh luwih krasa bab kulatitas.

Mula ana proses sing diarani kuantifikasi lan kualifikasi supaya kabeh bisa kaukur supaya awake dhewe duwe dhasar sing gumathok anggone gawe peputusan lan tumindak ngenani bab-bab sing kaya mangkono.

Sejatine kuantitas lan kualitas iku ora bisa kapisahake sacara riil (distingsi real) awit sakarone iku mung carane pikiran anggone nyawang lan milah-milah (distingsi logis) supaya bisa dimangerteni kanthi luwih gampang. Awake dhewe (lan samubarang titah) iki sajatine titah sing “nduweni” kualitas-kuantitatif sisan kuantitas-kualitatif. Nanging awake dhewe iki sajake wis kebanjur kulina nganggo cara A (kuantitatif) utawa cara B (kualitatif), kamangka kudune nganggo cara AB (kuantitatif-kualitatif). Tembunge liya, awake dhewe kudu migunaake wawasan sing wholistic, komprehensif, wutuh.

Mula ana unen-unen wong Jawa, “Ngono ya ngono ning mbok ya aja ngono!”

Iku ora gampang, nanging bisa dilatih!

Para sutresna…
Wis meh rong minggu iki berita lan ulasan ing televisi lan koran mbahas kasus ontran-ontran ing Monas dina Minggu, 1 Juni 2008 kapungkur. Ana pirang-pirang pihak sing “berperkara”, antarane sing paling seru yakuwi FPI lan AKKBB. Underaning prekara mrembet mrana-mrana. SKB Tiga Menteri ngenani kasus kelompok Ahmadiyah dadi muarane. Dene tindak kekerasan lan panganiaya sing diparagaake dening oknum FPI kaya-kaya mung dadi tumpakan supaya prakara iku luwih cetha genahe. FPI duwe “pembenaran” dhewe mungguhing tindak kekerasan kasebut. Semono uga AKKBB (lan mligine Ahmadiyah) uga duwe dhasar kanggo tetep nerusake carane ngayati agamane.

Tumrap aku – aku pawongan ing sajabane kelompok-kelompok iku – sing dadi kaprihatinan utamaku yaiku: kepriye bisane awake dhewe iki nggayuh kautaman sing bisa tinampa dening kabeh wae, ora mawas kelompok suku, agama, ras lan aliran. Apamaneh dening sedulur sing isih “sak rombongan”!

Sepisan maneh, sajake iki ora gampang. Nanging aku yakin bisa kelakone. Dhasare mung siji: awake dhewe iki manungsa, titah multidimensional sing jarene paling pinunjul dhewe. Mula martabat kamanungsan wis samesthine dadi ukuran sing kudu digayuh matenge. Aku kangelan anggone “dhong”, “mudheng”, utawa “ngeh” yen ana pranatan sing nyingkur marang kautamaning manungsa, luwih-luwih yen iku pranatan agama. Pikiranku, atiku, munggahe imanku marang Gusti Mahaasih ora bakal nyandhak yen ana sing kaya mangkono iku. [skd]